Jong geleerd, oud gedaan. Of: Het duurt even maar dan krijg je ook wat!
Vrijdag 30 april kreeg ik, aangekondigd, twee bestuursleden op bezoek. Vanzelf had ik mij in de voorafgaande week de al wat grijzere hersencellen aan het werk gezet met de vraag: ‘Wat komen ze doen c.q. wat willen ze van me’? Want bestuursleden reizen niet zomaar af naar ‘het buitenland’. Nieuw-Vennep ligt namelijk in Noord-Holland. De dames bleken ‘gewapend’ te zijn met een bos bloemen, een klein doosje en een bidon van de ZVN. De prachtige bloemen, waar Anouschka achter verscholen zat, deden al vermoeden dat er iets te vieren viel of dat ze iets goed te maken hadden, waarvan ik niet zou weten wat. In een korte gloedvolle toespraak werd verteld dat ze mij – en mijn vrouw Erna – kwamen feliciteren, omdat ik op 11 april van dit jaar ‘al’ 40 jaar KNZB zwemofficial was. Dat was één van de mogelijke reden die ik bedacht had. Ik verkeerde echter in de veronderstelling dat het pas over een jaar of 2-3 zo ver zou zijn. Een aangename en leuke verrassing dus. Namens de ZVN kregen wij ook, in het doosje verborgen, een dinerbon.
Jeetje……40 jaar al/pas official. Ik ben de eerste en hoop niet de enige – de tijd zal het leren – bij de ZVN die zoveel jaren gefungeerd heeft. Dat betekent dat ik net 23 was toen ik het theorie- en praktijkexamentje voor official met succes afrondde. De lessen werden toen gegeven in het toenmalige zwembad in Lisse, waar ook het praktijkexamen afgenomen werd. Daarna werd je gedurende 3 of 4 wedstrijden beoordeeld en werd je van ‘kandidaat 4’ een tijdwaarnemer /keerpuntcommissaris met een 4-tje. Later kreeg je, als je langere tijd goed functioneerde, een 3-tje. Vervolgens ben ik de bevoegdheid voor starter (2-tje) gaan halen. Starter zijn bij een wedstrijd vind ik het leukste en gelukkig weet Anouschka – die onze juryleden vraagt of ze kunnen en dat doorgeeft aan de Kring of organiserende vereniging – het regelmatig zo te regelen dat ik dat mag doen. In 1984 ben ik van De Columbiaan naar de ZVN gegaan en sindsdien heb ik als jurylid van de ZVN mogen functioneren bij ik weet werkelijk niet hoeveel Kring- en verenigingswedstrijden. Eén of twee keer heb ik mogen functioneren bij een NK.
Wat een hoop bekende en minder bekende Noordwijkerhouters en dus ZVN-ers heb ik in die 40 jaar van het startblok af mogen fluiten of ‘schieten’. Carola, die met Anouschka meegekomen was, is er één van. Zij was pas 10 toen ik official werd! Ik zie altijd weer de (gezonde) spanning op de gezichten, soms ook de twijfel maar vaker de gedrevenheid bij de een of de andere deelnemer, het enthousiasme en vooral de sportieve strijd die – van heel jong tot (heel) oud (Masters) – men met en tegen elkaar in het water levert. Uren trainen, en soms afzien, zijn er aan vooraf gegaan. Ik weet het al te goed. Ik ben deelnemer bij tientallen wedstrijden geweest – schoolslag was mijn favoriete en beste slag – en dat is (één van) de reden om het zwemmen, vanaf ver terug in de vorige eeuw, tot op de dag van vandaag te blijven doen bij “de masters” van de ZVN. Heerlijk, gezond en o zo gezellig ook. Hoge ogen heb ik bij de wedstrijden overigens nooit gegooid. Mijn jongere broer was veel beter. Het aantal medailles die ik behaalde zal de 30 niet overtreffen denk ik. Ik ben door toedoen van mijn ouders (de eerste trainer van de ZVN is mijn vader Jan) al vanaf jonge leeftijd met het (wedstrijd) zwemmen, bestuurs- en commissiefuncties en het official zijn in aanraking gekomen en heb dat – en dat is uiteraard heel belangrijk – altijd met plezier gedaan. Ik hoop nog vele jaren te mogen functioneren bij (jullie) wedstrijden en in de gelegenheid te zijn om nog menig kilometer te zwemmen bij jullie.
Ik ben zo brutaal om – vooral ouders van de leden – op te roepen om official te worden. Echt, het is
zoveel leuker om ‘er met je neus bovenop te staan’. En echt moeilijk is het niet!
Bestuur en leden, hartstikke bedankt voor de cadeaus en ‘we zullen doorgaan’.
Paul Suykerland